پرایمر اپوکسی یکی از محصولات شیمیایی بسیار رقیق است. رنگ های اپوکسی در دو نوع اصلی اپوکسی پلی آمید و اپوکسی پلی آمین موجود هستند. اپوکسی پلی آمید در مناطق مرطوب پایدارتر بوده و از انعطاف‌پذیری بیشتر و چسبندگی بهتر برخوردار است. اما مقاومت عمومی آن کمتر است. اپوکسی پلی آمین، در مقابل، در حلال‌ها و فراورده‌های نفتی پایداری بیشتری از خود نشان می‌دهد. در این مقاله به بررسی تخصصی این محصول می پردازد.
آستری اپوکسی از سویی دیگر، پرایمری دو جزئی با پایه اپوکسی است که مقاومت بسیار بالایی دارد و بسیار روان است. با رنگ های ساختمانی تفاوت دارند و به خاطر مقاومت‌شان در برابر عوامل جوی، و محیط‌های اسیدی و قلیایی، در زمره محصولات محبوب و پرکاربرد قرار می‌گیرند.
آستری اپوکسی، یا پرایمر اپوکسی، بر پایه رزین اپوکسی و هاردنر پلی آمید به دست می‌آید. پرایمر اپوکسی بیشتر به‌عنوان لایه پایه سطوح فولادی ساده استفاده می‌شود. کاربرد دیگر پرایمر اپوکسی برای پوشش‌های فایبرگلاس، پلاستیک، یا فسفات آهن سیاه است. پرایمر یا آستری اپوکسی از چسبندگی بسیار عالی برای سطوح فلزی برخوردار است.
آستر اپوکسی اکسید آهن-زینک کرومات از پیگمنت‌های ضد خوردگی زینک کرومات و اکسید آهن تشکیل شده که سطح سازه را در مقابل خوردگی حفظ می‌کند. پرایمر اپوکسی کاربرد ضد آب نیز داشته و به‌عنوان ماده ضد آب استفاده می‌شود.
با توجه به اهمیت محافظت در برابر خوردگی و زنگ‌زدگی فلزات در صنایع دریایی و خودروسازی، پوشش اپوکسی به خاطر ویژگی چسبندگی بالا به‌عنوان بتونه برای سطوح فلزی استفاده می‌شود.
ویسکوزیته مناسب و قابلیت نفوذ عالی، چسبندگی مناسب روی سطوح مختلف فلزی، بتنی، و سنگی، و ویژگی تر کنندگی بالا از جمله مواردی هستند که پرایمر اپوکسی را به بهترین گزینه ممکن برای ایجاد پیوستگی بین سطح زیر کار و لایه‌های بالایی تبدیل کرده اند.